Friday, October 14, 2011

Cerita Tentang Sang Kancil

Haritu aku tolong abah hantar karpet dekat Puchong. Pakai Kancil.
Elok-elok je aku sampai Tropicana dari Sunway, terus hujan lebat. Aku tak peduli lagi, teruskan pergi ambik karpet bawak masuk dalam Kancil. Drive keluar dari laundry, semakin lama aku semakin perasan yang visibility cermin depan makin kurang.
"Hujan lebat ni lebat sungguh, macam dah berkabus kat luar ni." bisik hati kecilku. HAHAHAHAH kau ingat kau tulis novel ke aleenn?

Aku on wiper, wipe wipe cermin depan, tak berubah pun degree kekabusan dia. Aku makin risau, sebab makin lama makin susah nak tengok jalan. Last-last aku try sapu cermin dari dalam. RUPA-RUPANYA BERKABUS DARI DALAM!

"Sah la aircond dah habis gas niiiii. Macamana ni macamana niiiii." aku dah kalut seperti biasa. Tapi abah takde kat laundry, so aku tak boleh nak buat apa-apa, terpaksa lah maintain macho. Sambil drive, sambil tangan sapu-sapu cermin depan. Sedih dan kelakar semua at the same time. Haha

**********************************************************
Meh la aku cerita serba sedikit pasal Sang Kancil. Abah beli as second hand, lepas tu abah bagi aku guna lepas dapat lesen.

Sang Kancil sangat old school punya kancil. Bukan yang edition baru-baru. Plat number pun WDX lagi. Lamaaaaaa tuh.

Aku kadang-kadang segan nak bagi orang naik kereta aku. Bukan apa, dah la tak tinted, aircond pun tak kuat, kereta lama pulak tu. Kesian diorang panas-panas peluh-peluh naik Sang Kancil dengan aku. Diorang punya kereta hebat-hebat. Hehe. Kesian kalau kawan-kawan datang KL, aku bawak diorang jalan-jalan dengan Sang Kancil yang antik tu. Berpanas-panas laa diorang dalam Sang Kancil. Kesian aku tengok. Berkipas-kipas, berpeluh-peluh. Lagi-lagi KL jem, and memang panas nak mamps.

Ada sekali tu aku accidentkan Sang Kancil depan Ikea. Agaknya dia merajuk kot sebab aku baru ambik dia lepas service, dan aku sembang-sembang dengan kawan aku pasal kalau kereta baru maintenance pun tak banyak macam nak maintain kereta lama macam Sang Kancil ni. 3 4 jam lepas tu, aku crash kereta orang lain tanpa apparent reason. Aku rasa macam Sang Kancil mogok. Aku tekan brek tak rasa macam brek pun. Meluncur je macam tu. Hujan pun tak.

Since that aku tak sebut pun lagi pasal nak kereta baru. Time aku tengah drive Sang Kancil je la haha.

Aku bawak Sang Kancil pergi Hutan Lipur Kanching, picnic retreat dengan kawan-kawan la kononnya. Parking kat designated parking spot lah. Bayar dah la mahal, tah pape. Anyways, bila kami balik dari piknik dan pergi ke Sang Kancil, alangkah terkejutnya aku bila aku tengok visor belah kanan dah dicabut oleh Sang Monyet. %$%^&&*^*^(^& punya monyet. Nama pun binatang, perangai memang la macam tu.

Sedih aku tengok Sang Kancil diperlakukan sebegitu.

Dengan bekas-bekas roadtax masih melekat dekat cermin depan. Dengan calar balar karat semua.

Aku rasa aku selalu didiskriminasi oleh pakgad pakgad dekat Sunway ni. Ye lah, kancil aku antik, kereta diorang Honda Toyota Myvi bagai. Aku nak park kat situ tak boleh, orang lain boleh je. Takpelah. Aku sedar aku ni siapa. Kikikiki

Sang Kancil, seantik-antik dia pun, dia la yang sangat banyak berjasa dekat aku. Eh bukan dekat aku je, dekat family aku jugak. Masa Persona mama ada electronic problem, yang tukang tunda dekat highway siapa? Sang Kancil jugak. Gagah perkasa kot. Hellooooo *flips hair*

Sepanas-panas dia pun, dengan serba kekurangan Sang Kancil tu pun, aku sangat bersyukur sebab aku masih boleh bergerak ke mana-mana dengan senang. Aku masih boleh tolong abah hantar karpet. Aku masih boleh bawa kawan-kawan aku berjalan-jalan. Aku masih boleh pergi Kumon. Aku masih boleh berulang alik Sunway-Rawang masa weekend tanpa menyusahkan abah untuk ambik aku kat Sunway ni.

************************************************

Jadinya, biarlah Sang Kancil berkhidmat setia dengan aku selagi dia mampu. Banyak kenangan, banyak jasa, banyak nostalgia dia dengan aku. 

p/s aku rasa aku nak bercinta dengan Sang Kancil je lah. Dia meragam je, aku letak luar rumah. Takde hal :P